[blog] Haren, haren en nog eens haren

Destijds hadden wij zelf twee Noorse Boskatten, Jenny en Nikita. Beide dames hadden een mooie volle vacht en ik hielp hen om deze vacht te onderhouden. Naast de wekelijkse kambeurten die ik ze gaf, belandden zij ook 4 keer per jaar op de trimtafel en werden zij door mij ontwold. Deze ontwolbeurt zorgde er immers voor dat de dikke laag losse onderwol verwijderd werd waardoor de huid weer kon ademen, de rui verholpen werd en de vacht niet meer klitte, dacht ik. Wat hadden mijn katten toch geluk dat ze een baas hadden die kattentrimster was. Ik zag bij mijn klanten wat er gebeurde als je dit niet of te laat deed.

Dat ik toch echt niet zo goed bezig was als ik dacht, bleek toen ik na 1,5 jaar trimmen mijn pols brak. Daar zat ik dan met 6 weken gips en een overvolle agenda met klanten die mij nu nodig hadden. Gelukkig vond ik een collega die mijn klantjes kon overnemen. Toen ik weer rustig aan het werk kon, was de beurt ook weer eens aan mijn katten. Maar wat bleek: eigenlijk was dat helemaal niet nodig. Er was geen klitje te bekennen.

Deze openbaring zorgde er samen met een bijscholing over huid en vacht voor dat ik per direct mijn hele werkwijze heb omgegooid; zowel bij mij thuis als in de salon. De wekelijkse kambeurt werd vervangen door wekelijkse controle van de vacht met de vingers. Het sporadisch beginnende klitje dat ik vond, verwijderde ik met mijn vingers of met de punten van een grove kam. Deze kam zat in mijn assortiment trimgereedschap, naast de harkjes en andere ontwolkammen en de fijne kam met het elastiekje erdoorheen, maar werd nu ineens de kam die in zijn eentje de hele vacht kon onderhouden. De oude kammen, die voornamelijk geschikt bleken voor het verwijderen van wol (die toch niet zo overbodig was als ik dacht, sterker nog die erg nodig is ter bescherming van de huid) belandden in de prullenbak. Daarnaast verdween ook de driemaandelijkse ontwolbeurt uit mijn agenda. Het enige onderhoud aan Jenny en Nikita kwam dus neer op het plaatselijk behandelen van kleine probleempjes, en de overige vacht met rust laten.

Ook mijn klanten in de trimsalon moesten mee. Van de ene op de andere dag verdwenen de enorme bergen wol die ik bij de trimbeurten van de katten afhaalde in kleine beetjes haar. Even wennen was het wel, zowel voor mij als voor de klanten, maar het resultaat was verbluffend. Katten zaten mooier in hun vacht, hadden minder hulp nodig van de eigenaar en de permanente rui ging terug naar een grote onderwolrui in het voorjaar.
En tja, een bijkomend ding was mijn agenda. Waar deze voorheen vol stond met klanten die ieder kwartaal opnieuw ingepland werden voor een ontwolbeurt, belden deze klanten nu nog maar eens of maximaal 2 keer per jaar bij beginnende problemen. Mijn werkzaamheden bestonden nu dus ineens niet meer uit preventief werk (wat achteraf toch niet zo preventief werkte als wat er altijd werd gedacht) in probleemoplossend werk en heel veel informatie verschaffen aan de eigenaar.

Ook hier in huis is er meer rust gekomen. Nikita is helaas overleden en na een rouwperiode van Jenny heeft Maine Coon Google haar intrede gedaan. Beide halflangharige dames krijgen dezelfde behandeling: voelen met de vingers en verder niets. En zelfs voor Google die veelal buiten in de bossen rondstruint, is dit meer dan voldoende, aangezien zij prima zelf in staat is haar vacht te onderhouden. Daarbij loopt hier sinds een jaartje ook huis/tuin/keuken-kat Poezel rond. Poezel arriveerde hier op 8-jarige leeftijd en super in de rui, met een tasje spullen met daarin een borstel. Na het weggooien van de borstel en het simpelweg met rust laten van de vacht is de rui verdwenen, en hebben wij – ondanks dat Poezel voornamelijk wit is – toch geen last van vervelende prikhaartjes in huis.

Hopelijk zet deze blog je aan het denken of beter nog aan het werk. Ik daag je uit: behandel de linkerhelft van je kat zoals je dit altijd deed en de rechterkant op mijn manier. Ik ben benieuwd tot welke conclusie je komt!

Groetjes Wendy
Cats Only

Over de auteur

Wendy Govers-van Thiel is eigenaar van Cats Only - kattenhotel & katsalon en natuurlijk heeft ze zelf ook katten: een Maine Coon, een Noorse Boskat en een huis-tuin-en-keuken kat, maar ook een Oudduitse herder en een paard. Niet gek als je bedenkt dat ze geboren en getogen is op een boerderij en altijd tussen de dieren heeft gewoond. Naast de werkzaamheden die Wendy in haar eigen kattenhotel uitvoert (waarbij elke gast beschikt over een eigen kamer met tuin), werkt ze als docent bij het Huisdier Kennis Instituut en organiseert ze lezingen, cursussen en workshops over kat,- huid- en vachtvriendelijke vachtverzorging voor kattenbezitters en professionals.

Cats Only: www.cats-only.nl   |   Controleer hier of dit pension nog plaats heeft voor je huisdier.